محمدباقر بهاء خواجوئی اصفهانیمیرزا محمدباقر بهاء خواجوئی، عالم و شاعر ادیب در اصفهان می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیمیرزا محمّدباقر بهاء ابن حسین ضیاء بن ملّااسماعیل بن محمدجعفر بن ملّا اسماعیل خواجوئی مازندرانی، عالم و شاعر ادیب در سال ۱۲۵۶ق در محلّه خواجوی اصفهان متولّد شده و از نوجوانی به کسب علم پرداخته و در ادبیات فارسی و عرب خصوصاً صرف و نحو و فنون نظم و نثر، نجوم، ریاضی و هندسه مهارت یافت. او خطوط نسخ و نستعلیق را خوش می‌نوشت و از طریق مکاتبات شرعی و موعظه مردم امرار معاش می‌کرد. شعر نیز می‌سرود و «بهاء» تخلّص می‌کرد و در سرودن مادّه تاریخ نیز مهارت داشت. [۱]
شیرازی، احمد بن ابوالحسن، حدیقه الشعراء، ج۱، ص۲۷۸-۲۸۰.
۲ - وفاتوی در سال ۱۳۱۶ق در سن ۶۰سالگی وفات یافته و جنب قبر پدر فاضل و هنرمند خود در تکیه فاضلان واقع در تخت فولاد مدفون شد. [۲]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، مختصری از آثار تاریخچه محلّه خواجو، ص۷۶.
[۳]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۷۴۱.
۳ - تألیفاتکتب زیر از تالیفات اوست: ۱. «بهاءالجنان» به نظم و نثر در مصائب اهل بیت (علیهم‌السّلام) ۲. «دیوان اشعار» ۴ - پانویس
۵ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۵. |